poczta elektryczna: gnosis@gnosis.art.pl |
Bibliografia GNOSIS |
Bibliografia
suficka Literatura suficka w języku polskim
Hossein
Nasr, Idee i wartości Islamu. Tłum. J. Danecki.
Abu
al-Qasim al-Qusayri, Ar-Risala al-Qusayriyya, czyli Traktat o Sufizmie,
przełożył ks. Jerzy Nosowski. Jedyne dzieło klasyki sufickiej przetłumaczone
do tej pory na język polski. Ar-Risale jest podstawowym podręcznikiem
sufizmu i najwcześniejszym traktatem sufickim w języku arabskim (napisany
w X wieku),które nie utraciło swój aktualności do dziś.
Hakim
Muinuddin Chishti, Księga Uzdrawiania Sufich. Napisana z punktu widzenia tradycyjnej medycyny Unani Tibb i jej praktycznego
zastosowania.
Abu
Hamid Al-Gazali, Nisza Świateł, przeł. J.Wronecka. Klasyczne
dzieło ezoteryki muzułmańskiej Al-Gazalego, autora licznych dzieł
mistycznych.
Andrzej Saramowicz - Glosariusz terminologii sufickiej, w: „Gnosis” nr 12, tCHu, Warszawa 2001.
Ibn `Arabi, Księga o podróży nocnej do najbardziej szlachetnego miejsca, tłum. Joanna Wronecka. PWN, Warszawa 1990.
Ibn `Arabi, Traktat o
miłości, tłum. Joanna Wronecka. PWN, Warszawa 1995. Bahram Alahi, Droga do doskonałości. Nowe Wydawnictwo Polskie, Warszawa 1990.
Literatura suficka na świecie
I.
Burckhardt, An introduction to Sufi Doctrine Lahore, 1959.
Najbardziej jasna prezentacja doktryny
sufickiej w językach europejskich. Niezbędny wstęp do wszelkich poważnych
badań dotyczących sufizmu, opartych na źródłach europejskich. Książka
napisana z punktu widzenia tradycji sufickiej z wielką znajomością rzeczy.
H.
Corbin, En islam iranien, t. 1-IV. Paris 1971-1972.
Monumentalne dzieło podsumowujące badania
autora nad islamem w Persji. Tom pierwszy zawiera szczegółowe studium
szyizmu - jego aspektów ezoterycznych i metafizycznych, natomiast tom
trzeci jest poświęcony różnym formom sufizmu w Iranie.
H. Corbin, L’lmagination créatrice dons le soufisme d’Ibn Arabi, Paris
1958. Analiza pewnych
aspektów sufizmu Ibn Arabiego i ich wpływu na Wschód, dokonana z pełną
sympatią człowieka akceptującego duchową oryginalność i kreatywność
sufizmu, choć zainteresowanego przede wszystkim związkami sufizmu ze
światem szyickim.
Hudżwiri,
Kashf al-Mahjub, przeł. R.A. Nicholson, London 1911. Dobre tłumaczenie
jednego z najwcześniejszych i najbardziej autorytatywnych dziel sufickich
zawierające podstawowe nauki sufickie w formie praktykowanej i stosowanej
przez wieki.
Ikbal Ali Shah S. Islamic Sufism, London
1933. Omówienie sufizmu przez
współczesnego sufiego. Niektóre z odniesień zachodnich idei i koncepcji
są niedokładne, a wiele z nich może wprowadzić w błąd Europejczyka nie
zaznajomionego z sufizmem.
Mir Valiuddin, The Quranic Sufism, Delhi,
1959. Ujęcie sufizmu jako opartego
bezpośrednio na Koranie; studium z punktu widzenia tradycji sufickiej.
Opracowanie:
Andrzej Saramowicz. |