warszawa_ustrzycka_03

Cudze chwalicie, swego nie znacie, sami nie wiecie, co posiadacie.
 

O technologii monolitycznej dowiedziałem się z list dyskusyjnych na stronach poświęconych kopułom geodezyjnym. Dodać należy – z list amerykańskich uniwersytetów. Dalsze wiadomości czerpałem z szeregu stron – także amerykańskich – by je przyswajać na tutejszych rubieżach cywilizacyjnych. I co się okazuje? Otóż się okazuje, że nie gęsi Polacy. Mieszkalne kopuły w technologii monolitycznej wznoszono nad Wisłą (i to niemal seryjnie), kiedy za oceanem nikomu się to (przynajmniej w takich - społecznie -wymiarach) nie śniło.

W latach sześćdziesiątych ubiegłego stulecia przy ul. Ustrzyckiej, na ówczesnych przedmieściach Warszawy wzniesiono (prawdopodobnie dla entuzjastów-naukowców, zaprojektowane przez innych przyjaciół-naukowców-architektów) osiedle awangardowych, futurystycznych domów. Każdy składał się z trzech niewielkich, 6-7 metrowej średnicy kopuł. Z lotu ptaka musiały wówczas wyglądać podobnie księżycowo, jak obecnie nowa siedziba radia RMF-FM pod Krakowem dla nas, a może (przecież to ponad czterdzieści lat temu!) i nierównie bardziej.

Odwiedziłem osiedle obecnie. Niewiele zostało z jego oryginalnego kształtu. Sporo domów zostało przez właścicieli rozbudowanych bez oglądania się na specyficzny charakter budowli, na niepowtarzalny styl osiedla. Szkoda.

Domy wzniesiono według nowoczesnej koncepcji – na skonstruowanej formie-kopycie układano zbrojenie, po czym opłaszczano betonem i tynkowano. Forma służyła wielokrotnie - do budowy wszystkich domów. Podobno niezbyt wiele uwagi poświęcono kwestii ocieplenia, więc domy (o ścianie z litego betonu) były bardzo zimne i potrzebowały b. mocnego ogrzewania.

Tak, czy inaczej cieszymy się, że mamy swój - dobrze udokumentowany - wkład do tradycji kopułowego budownictwa monolitycznego.

Za wyśledzenie osiedla dziękujemy Tadkowi S. a za pomoc w fotografowaniu Kasi B.          [L.R.]